محسن فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ بازداشت شد و مجموعه‌ی اشیا و آثار هنری ِ شخصی او مصادره شد. او در سال ۱۳۶۱ از زندان جمهوری اسلامی آزاد شد و ده ماه پس از آزادی درگذشت.
محسن فروغی، معمار ایرانی و استاد معماری و رئیس سابق دانش‌کده‌ی هنرهای زیبای دانش‌گاه تهران است. او فرزند محمد‌علی فروغی مشهور به ذکاءالملک، ادیب، سیاست‌مدار ایرانی، دیپلمات، نماینده‌ی مجلس، وزیر و نخست‌وزیر ایران است. محسن فروغی در سال ۱۳۱۶ از مدرسه‌ی هنرهای زیبای پاریس با مدرک درجه‌ی یک فارغ‌التحصیل شد و در همان سال به ایران بازگشت. فروغی در همان سال بازگشت به ایران و در زمره‌ی نخستین معماران معاصر ایران به استخدام دولت درآمد. فروغی به همراه آندره گدارد، ماکسیم سیرو و رولاند دابرول از بنیان‌گذاران و استادان دانش‌کده‌ی معماری دانش‌گاه تهران است و پس از آندره گدار، دومین رئیس دانش‌کده‌ی هنرهای زیبای دانش‌گاه تهران بوده است که ۱۵ سال ریاست دانش‌کده را بر عهده داشت.
آرامگاه سعدی معروف به سعدیه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنه‌ی کوه در شمال شرق شهر شیرازقرار گرفته است. برای اولْ‌بار در قرن هفتم قمری توسط «شمس‌الدین محمد صاحب‌دیوانی» وزیر اباقاخان فرزند و جانشین هلاکوخان و دومین پادشاه از سلسله‌ی ایلخانیان، مقبره‌ای برای سعدی ساخته می‌شود.
ساختمان جدید این بنا در سال ۱۳۳۰ توسط محسن فروغی معمار مدرنیست ایرانی طراحی می‌شود. این ساختمان به سبک ایرانی است با ۸ ستون از سنگ‌های قهوه‌ای‌رنگ که مقابل مقبره قرار دارند و اصل بنا با سنگ سفید و کاشی‌کاری مزین شده است. بنای آرامگاه از بیرون به شکل مکعبی است اما در درون هشت‌ضلعی است که دیوارهایی از جنس مرمر دارد. زیربنای اصلی آرامگاه ۲۷۵ متر مربع است.
از آثار مهم این معمار ایرانی می‌توان به «دانش‌کده‌ی حقوق دانش‌گاه تهران»، «ساختمان وزارت دارایی»، «کاخ نیاوران» و هم‌چنین شعب بانک ملی در شهرهای شیراز و اصفهان، تبریز و تهران اشاره کرد. با این‌که محسن فروغی دانش‌آموخته‌ی معماری در غرب بود اما در طراحی معماری خود سبک معماری ایرانی را پاس می‌داشت و از آن استفاده می‌کرد.
